Wat betreft het gebied tussen Arnhem en Nijmegen zou ik graag zien dat daar meer kwaliteit komt, in het landschap, in de architectuur, in de parken, het wandelen, de vergezichten, het aanbod aan cultuur, lezingen, kunst, muziek. Want nog altijd heb ik het idee dat dit gebied overwegend agrarisch industrieterrein is, en per ongeluk is volgezet met woonwijken en winkelboulevards. Omdat de echte cultuurcentra, Arnhem boven de Rijn, Nijmegen onder de Waal, vol waren, overvol gebouwd, en je moet toch wat. Maar die oude cultuurgebieden, daar is al eeuwenlang in geinvesteerd, qua cultuur, musea, onderwijs, kapitale parken. Waartegen dat gebied ertussen toch overwegend boerenkneuterij betreft. Maar in die kneuterij is niet te wonen. Zeker niet als het gaat om echt wonen, en leven en cultuur ontwikkelen. Waarom niet bijvoorbeeld een mooi beeldenpark gepland in Lingenzegen? Moderne kunst, restaurant erbij, cultureel centrum, lezingen. Dat gebied onder de Rijkerswoerdse Plassen zou daar heel mooi voor zijn.

Ieder mens zal de kwaliteit beoordelen vanuit zijn of haar optiek/beleving.

Voor mij is een gebied interessant, als er veel afwisseling is. Ik zeg bewust: interessant, want wat mooi is, weet ik niet zo gauw. Veel mensen vinden bijvoorbeeld het waddengebied heel mooi, maar dat vind ik helemaal niet; ik word er gedeprimeerd van en ik vind het saai, want er is weinig afwisseling. Toch weet ik dat het belangrijk is voor veel trekvogels en ik ben zelfs lid van de Waddenvereniging. Maar ik vind het niet mooi. Geef mij maar de Alpen! Of een strand met veel duinen. Met name glooiende landschappen vind ik mooi en daar voel ik me thuis. Ik vermoed dat het te maken heeft met het gebied waarin ik opgevoed bent (Zuid Limburg) en dan zorgt die vertrouwdheid met dat landschap voor mij voor een soort geluksgevoel (hoewel ik niet in Zuid Limburg zou willen wonen, maar dat om andere redenen). Een landschap is fijn, als je er in kunt spelen en struinen. Ik kan me niet goed voorstellen in kwelders te struinen of als kind te spelen. Om dezelfde reden vind ik een stadse omgeving met veel verkeer niet fijn.

Ik woon met heel veel plezier in het rivierengebied. Afgelopen jaren is er hier veel tijd besteed aan landschapsontwikkeling in verband met de dijkverzwaring en voor ruimte voor de rivier. Er waren veel professionals ingeschakeld om hun mening te geven en voorstellen uit te werken en steeds opnieuw werden bewoners om hun mening gevraagd. In dat proces is erg veel geld gaan zitten. Toch werden de financiën nooit betrokken in de keuzeaspecten. Persoonlijk heb ik geprobeerd om mijn mening te geven. Toch heb ik er weinig vertrouwen in dat er iets goeds uit komt. Uiteindelijk worden keuzes gemaakt en gaan de financiën daarbij een hele grote rol spelen.
Een voorbeeld. Bij de vorige dijkverzwaring heeft men ervoor gezorgd dat er een wandelpad langs de dijk werd aangelegd. Een fantastische aanpassing! Door velen regelmatig gebruikt. Maar.... het pad begint ergens en eindigt ergens. Wil je een rondje maken over de dijk dan moet je aan het begin en aan het eind een stuk doen zonder wandelpad, over de (zeker in het weekend) druk bereden dijk. Niet erg doordacht dus. Waarschijnlijk om financiële redenen?!
In ons vrij dun bevolkte gebied zouden mooie fiets en wandelroutes langs de dijk een mooie uitbreiding zijn en ruimte geven aan kleinschalig toerisme. De dijkverzwaring c.q. ruimte voor de rivieractiviteiten bieden daarvoor een mooie gelegenheid. Het is dan echter wel belangrijk dat ook het begin en einde van de voorzieningen goed geregeld zijn. Op die manier kunnen velen genieten van ons prachtige gebied!

Dank voor jullie reacties. Ik ben het met @Bessel eens, kwaliteit als resultaat van een persoonlijke, subjectieve beoordeling, waarbij eigen optiek en beleving van belang zijn. Dat wordt mooi geïllustreerd door de andere bijdragen met eigen vocabulaire. Variërend van cultuurgebieden en boerenkneuterij, deprimerend en geluksgevoel, plezier en prachtig en 'niet doordacht'. De mate van verbondenheid en betrokkenheid - de hoeveelheid herinneringen - bepalen in sterke mate je beoordeling van een gebied. Dat lees ik sterk terug bij de reactie van @Guus. Je liefde voor de Alpen is sterker dan die voor de Waddenzee. Terwijl ik juist sterk hecht aan de wadden. Dank voor je lidmaatschap van de Waddenvereniging. Verbondenheid lijkt mij het sterkst met je eigen woonomgeving. Daar heb je ideeën over. Zoals @Benedict laat zien voor Park Lingezegen. Of @Angela voor Rivierenland. Ervaring leert dat het nog altijd een hele kunst is om ideeën met elkaar te delen en goed op elkaar af te stemmen. Dit vraagt mijnsinziens om een sterke dialoog waarbij iedereen zijn rol heeft en waarbij iedereen iets van resultaat pakt. En ja, geld blijft ook altijd een aspect waar rekening mee gehouden moet worden. Mooi om te lezen jullie kwalitatieve betrokkenheid met gebieden. Beste lezers, zijn er nog meer blijken van betrokkenheid? En deze van @Guus houd ik vast: "Een landschap is fijn, als je er in kunt spelen en struinen". Vraagt om toegankelijkheid van het landschap. Daar zal ik een volgend blog over schrijven.

Als Noord-Hollandse, die werkzaam is in Gelderland, ervaar ik kwaliteit op vele gebieden. Zodra ik de A12 verlaat en richting Arnhem rijdt, doet zelfs de druk bereden provinciale weg aan als 'rust'. De wegwijzers naar allerlei natuurparken, de natuur zelf, de paarden, de herenhuizen... ze ademen allemaal een vorm van rust, die ik in Amsterdam steeds minder zie. Maar ook de vriendelijkheid van de winkeliers in Arnhem of in Zutphen is zo totaal anders dan in het Westen van het land. Je wordt echt als klant behandeld en men neemt de tijd. Dit zegt iets over de kwaliteit van de mentaliteit of misschien zelfs Gelderse normen en waarden. Kwaliteit is voor mij ook de bereikbaarheid van mooie natuur. Voor Randstedelingen lijkt de Gelderse natuur zo ver, maar het is in dit kleine land eigenlijk zo dichtbij. Kwaliteit is voor mij ook een juiste balans in allerlei vraagstukken die elkaar beïnvloeden; wat is het effect van werkgelegenheid stimuleren op mobiliteit; wat doet een windmolenpark met het landschap; wat heb je aan onderwijs als de werkgelegenheid niet in Gelderland zelf aansluit; wat is duurzaam bouwen als niemand weet of dit leidt tot nieuwe leegstand in de toekomst? Dit soort vraagstukken zijn heel complex vanwege de belangen van elke betrokken partij. Daarom is kwaliteit vooral: dialoog erover en kennis delen. En wat mij betreft, kan iedereen daarover meepraten en is dit niet voorbehouden aan alleen de professionals.

Iedereen kan kwaliteiten benoemen. De genoemde kwaliteiten zijn sterk afhankelijk van het tijdsbeeld en de omgeving waarin we leven.

Ruimtelijke Kwaliteit gaat over het waarderen van de ruimte waarin mensen leven. Als iedereen daar individueel vorm aan kan en mag geven krijg je een rommeltje. Daarom is het goed dat daar over nagedacht wordt door deskundigen.